Dawne Zawiercie w fotografiach i opowiadaniach

Wielki kryzys gospodarczy, który rozpoczął się w roku 1929 spowodował znaczny wzrost bezrobocia na terenie Zawiercia co spowodowało, iĹź znaczna część miejscowej ludności znalazła się na skraju nędzy. Wkrótce okazało się, Ĺźe państwowa opieka społeczna nie jest wstanie sama poradzić sobie ze skutkami kryzysu. Z tego powodu powołano do Ĺźycia w dniu 

15 marca 1930 roku Komitet Obywatelski Niesienia DoraĹşnej Pomocy dla Bezrobotnych. Inicjatorem powstania był starosta zawierciański Stanisław Konopacki.   W skład Komitetu weszło 37 osób, wśród nich znaleĹşli się m.in. Franciszek Langer, Stanisław Holenderski, Kazimierz Sachse, Seweryn Wesołowski, Bronisław Peltyn, Zenon Stattler, a takĹźe proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła Franciszek Zientara. Komitet zorganizowany był w 5 sekcji: ogólnokwalifikacyjną, doĹźywiania bezrobotnych, opieki nad dzieckiem i matką, finansową oraz opieki lekarskiej.

W ramach swej działalności Komitet wydawał paczki Ĺźywnościowe, doĹźywiał dzieci z najuboĹźszych rodzin, a takĹźe wraz z Tymczasowym Zarządem Miejskim opracował program robót celowych. Komitet przyczynił się równieĹź do udostępnienia bezrobotnym za minimalną opłatą robotniczych ogródków działkowych wraz z materiałem nasiennym i sadzeniowym. 

Warto odnotować iĹź Komitet Obywatelski Niesienia DoraĹşnej Pomocy dla Bezrobotnych nie był pierwszą tego typu organizacją na terenie Zawiercia. W latach I wojny Światowej, kiedy w wyniku działań wojennych zostały zamknięte zawierciańskie fabryki, pomocą dla bezrobotnych zajęło się Chrześcijańskie Towarzystwo Dobroczynności. Otworzono wówczas bezpłatną kuchnię dla najuboĹźszych za którą odpowiadali: Stanisław Szymański, Józef Brzeziński, Jan Pasierbiński oraz Bronisław Szulc.

Tekst: Adam Bieńkowski, Zdjęcia: archiwum prywatne Barbary Francik